Want die son het gesak -
oor die bergtoppe verdwyn
die maan kruip dan nader
en die sterretjies begin te skyn
en die menslike geskarrel
word tot vensterliggies beperk
en die samelewing sug saggies
na 'n lang dag se werk
So die kriekies kriek
'n wiegieliedjie saam
die paddakoor hou tyd
en die nag roep my naam!
Dan verlaat ek die veiligheid
van my bed en komberse knus
en betree dan die donker
en word van my sintuie bewus
en dan ruik ek die koue
wat sy arms om my vou
en met sagte liefkosings
adrenalien in my bou
en dan sien ek met my ruggraat
die skaduwees bly in pas:
op die ritme van die stilte
dans ons oor die doudruppelgras
en die nag kry dan lewe
en my hart kry dan rus
so is ek draaiend en swaaiend
tot 'n droomwêreld gesus...
