'n ligte sonstraal breek
deur spookasemwolke sag
en baai heuwels groen
in 'n goue prag
en verdryf die duisternis
wat die wêreld verniel
en gee aan Moeder Natuur
haar eie siel.
Sagte doudruppels bad
grashalms fyn
en streel liefderik
veldgesiggies klein.
'n Paar note uit 'n sirinks wat tril
verbreek die doodsheid
van die omgewing stil
en word beantwoord deur 'n kriek wat spring
en plek-plek stop om pragtig, vals te sing.
Aan die einde van die spektrum:
'n pot goud sonder finansiële waarde -
Die rykdom lê eintlik in
die skoonheid van ons aarde!
Geen opmerkings nie:
Plaas 'n opmerking