Lappop -letsels

'n stukkie lap sleep in die sand;

my hart is gebroke -

die stukkies glas 

verinneweer 

my fyngewerkte some

Elke keer as ek val

vat die opstaan net langer

vuil watte en ou gare 

merk my spoor – 

verlore verwerpte drome 

van onskuldige naïewe jare 

Strompel uit teen die berge

vir die soveelste maal

op hierdie bekende pad

en steeds voel ek so verdwaal

Op my verweerde knieë

met gevlekte hande

ruk uit die skerwe 

verstrengel in my flarde 

woordelose pleidooie bloei

roos kraal-ogies swart 

met die leegheid bemoei… 

Dan vind ek kamma-rus in geveinsde sielstilte 

prop in my gapende borskasholte 'n stuk rots

stop die gate, werk toe die nate

Staan op, kyk op

en dra hierdie letsels met trots.