Jy is die see...

Dit is soms oorverdowend -

die stilte na ‘n orkaan

ek vrees hierdie donker stiltes 

want ek weet waar my gedagtes heen gaan.

Vanaand skree jou fluisterstem weer

en ek hunker na jou rus

al poog ek om jou beeld weg te knip

bly ek van jou hele menswees bewus.

In stilte sal ek jou bewonder

dit is ‘n uitgemaakte saak.

Maar jy sien,  jy is die see.

En ek...

ek is die wind

wat jou golwe onstuimig gaan maak.

...Die wêreld het my verniel

En soms wil ek net,

soos ‘n wannabe Ingrid Jonker,

verdrink

in die dieptes van jou siel...

soms wil ek hê dat jy in my oë sien

hoe ek vir jou goedkeuring smeek

maar ek weet jy verdien beter;

want jy, jy is die see

en ek...

ek is ‘n liefdes-leek.

Dit is een van my storms:

Jou hele bestaan.

Was ek die see...

was jy my maan.